Oudenaarde, maart 2024.

 

´Kom eens kijken´,

het klonk als een niet te negeren oproep.                                                                                                                                                                Net opgestapt op Lijn 30 bij de tijdelijke halte in Gerardsbergen.                                                                                                                      Het was de chauffeur, een man met pretogen, die veel plezier in zijn werk had en ons hartelijk begroette.                                                Waarom Gerardsbergen ?                                                                                                                                                                                          Voor ons is  Gerardsbergen synoniem met De Muur en deze moet je toch een keer hebben gezien.                                                          Waarom Lijn 30 ?                                                                                                                                                                                                        Lijn 30 is de buslijn van Oudenaarde-station naar Gerardsbergen-station en het leek heel aantrekkelijk ons eens te laten rijden door het Vlaamse land.                                                                                                                                                                                                        'Kom eens kijken'                                                                                                                                                                                                        De chauffeur pakte uit zijn zak een smartphone en liet een foto zien.                                                                                                              Vol trots vertelde hij over wat er op de foto te zien was : een driehoek, gemaakt van staal en daarin waren  'kasseien' geponst.          Er waren ijzeren wielrenners te zien ( die ik herkende van het centrum van de Ronde ) en deze fietsten het bouwwerk op en af.          Voor het bouwwerk lag een kaartje met Kwaremont.                                                                                                                                        De chauffeur vertelde dat dit een wikkel was die hij van een flesje Kwaremontbier had geweekt en die hij daarna had geplastificeerd.                                                                                                                                                                                                             Ik besefte me dat dit met zoveel aandacht en precisie gemaakte werkstuk de ultieme liefde van de Vlaming, de Flandrien, voor De Ronde is.                                                                                                                                                                                                                        De 'Kwaremont" stond, vertelde hij, niet thuis, het had een ereplaats gekregen op de toog van het chauffeurscafe op Oudenaarde-station.                                                                                                                                                                                                                          De bazin van het cafe waakte erover en zorgde er met alle liefde voor.                                                                                                            Bij halte Tacambaroplein stapten we uit met een afscheid 'tot ziens of nooit meer'.                                                                                      We liepen in de richting van ons tijdelijk huis, maar spraken af om toch nog even door te lopen naar het station om al het moois met eigen ogen te zien.